[...] Translators just didn't get recognition, they didn't expect to make much of a living, just get by. Very few people were actually trained as translators, but most had a solid college education and a solid knowledge of languages, at least their own language. I had a friend who fell exactly into that category and my circle of friends expanded to include other translators. I found them to be much more interesting as people, and discovered that we often had similar life experiences. I never had trouble making friends, but I always felt "different" and I'm sure they felt it too. When my friend retired, she recommended me as her replacement. I now entered the realm of Reinsurance, of which I knew nothing. I was also the only translator there, and didn't have much to fall back on. However, it was another notch up....
On my new job, I started looking through the files, asking questions and got the company to enroll me in Insurance courses. The College of Insurance was across the street, and I consulted fire codes, insurance policies and fire extinguisher catalogs in their library. I was learning what I had never had the luxury of being able to do before: research. The first time I had to translate a proposal for purposes of insurance of a nuclear plant, I got a call from the head man in that department, congratulating me on the job I had done. "Compares favorably with what we are used to," he said. What an upper! What happened was that I consulted a document in the files similar to the one I was tackling for guidance, but when I saw that my predecessor had used the word "nucleus" instead of "core", I realized that the files were useless to me. I went across the street to the library and looked up "nuclear plants." I immediately found all the terminology I needed.
It takes a great deal more than that to be a good translator these days, of course. [...] | Vertalers kregen zo goed als geen erkenning. Ze hadden geen verwachtingen om veel geld te verdienen, juist genoeg om rond te komen. Weinig mensen waren echt getraind als vertaler maar de meeste genoten een gedegen hogere opleiding en hadden een goede talenkennis, op zijn minst van hun eigen taal. Ik had een vriendin die precies in deze categorie paste en mijn vriendenkring breidde zich uit met andere vertalers. Ik vond ze veel interessanter als mensen en ontdekte dat we vaak gelijkaardige levenservaringen hadden. Het kostte me nooit moeite om vrienden te maken, maar ik voelde me altijd "anders" en ik weet zeker dat zij dit ook ervaren hadden. Toen mijn vriendin met pensioen ging, heeft ze me voorgedragen als haar vervanger. Ik betrad nu het rijk van Herverzekeringen waarvan ik niets afwist. Ik was daar ook de enige vertaler en ik had niet veel om op terug te vallen. Alhoewel, het was terug een stapje hoger.... Op mijn nieuwe werkplek, startte ik met bestanden te doorzoeken, stelde ik vragen en kreeg ik het bedrijf zover om me in te schrijven voor verzekeringscursussen. Het verzekeringsonderwijs bevond zich aan de overkant van de straat en in hun bibliotheek raadpleegde ik brandvoorschriften en catalogi over verzekeringsbeleid en brandblussers. Ik deed waarvoor ik eerder nooit een gelegenheid had gehad: onderzoek. De eerste keer dat ik een voorstel voor verzekeringsdoeleinden van een kerncentrale moest vertalen, kreeg ik een telefoon van de afdelingsmanager. Hij feliciteerde me met het geleverde werk. “Beter dan we gewend zijn,” zei hij. Top! Wat er gebeurde, was dat ik een document met bestanden raadpleegde vergelijkbaar met het bestand dat ik aan het verwerken was als leidraad. Toen ik opmerkte dat mijn voorganger het woord “nucleus” had gebruikt in plaats van “kern”, realiseerde ik me dat de bestanden onbruikbaar waren. Ik ging naar de bibliotheek aan de overkant van de straat en zocht “kerncentrales” op. Ik vond onmiddellijk alle terminologie die ik nodig had. Er is natuurlijk nu meer nodig om een goede vertaler te zijn. |